Internet nieprzerwanie zalewają bzdury dotyczące tego jak udzielić sobie pierwszej pomocy w różnych stanach nagłych. Owe „zalecenia” bardzo często mają więcej wspólnego z zabobonami niż z wiedzą medyczna a rozpowszechniane są w internecie na ogromną skalę. Pisaliśmy już jak poradzić sobie gdy doszło u nas do zadławienia a jesteśmy sami. Przeczytać możecie o tym w naszym ostatnim wpisie: Pierwsza pomoc - zadławienie Czas na inne stany nagłe z którymi możemy próbować sobie poradzić sami. Niestety coraz więcej osób wieży że nakłuwanie palców igłą chroni przed następstwami udaru a kaszel jest najlepszą formą samopomocy w zawale serca. Zanim wejdziecie do pieca na trzy zdrowaśki, zapoznajcie się z metodami popartymi dowodami naukowymi które możecie wykorzystać gdy jesteście sami i dzieje się z wami coś złego.

Pierwsza pomoc - omdlenie

Omdlenie w różnej postaci najczęściej dotyka osoby młode i osoby w wieku podeszłym. Wielu z nas miało okazję przeżyć tego typu incydent. Omdlenie często poprzedzone jest objawami zwiastującymi jego nadejście nazywanymi objawami prodromalnymi takimi jak: pocenie się, zawroty głowy, nudności, osłabienie czy zaburzenia widzenia. Czas trwania omdlenia jest krótkotrwały i wacha się od 20 sekund w omdleniu odruchowym do kilku minut w innych rzadkich przypadkach[1]. Szybka reakcja pacjenta może zapobiec jego wystąpieniu. Wystarczy natychmiast przyjąć pozycję leżącą i wykonywać ćwiczenia polegające na krzyżowaniu nóg lub rąk z zaciskaniem pięści i napinaniem ramion. Takie ćwiczenia mogą doprowadzić do istotnego wzrostu ciśnienia zapobiegającemu lub opóźniającemu wystąpienie utraty przytomności[2] [3].  Istotne jest również to aby uspokoić się, prawidłowo i powoli oddychać. Nie bez znaczenia jest też prewencja omdleń polegająca na odpowiednim nawodnieniu w przypadku występowania omdleń u pacjentów z tak zwaną hipotonią ortostatyczną. Czyli najzwyczajniej w świecie drogi pacjencie pij codziennie właściwą ilość wody.

Pierwsza pomoc - anafilaksja

Kolejnym stanem nagłym w którym pierwsza pomoc ma śmiertelnie istotne znaczenie jest anafilaksja (zagrażająca życiu reakcja na alergen). W uproszczeniu można powiedzieć  że im szybciej dochodzi do wystąpieniu objawów oraz im większej liczby układów one dotyczą w tym większym stopniu anafilaksja zagraża życiu pacjenta. Przykładowo do nagłego zatrzymania krążenia bądź niewydolności oddechowej w przypadku anafilaksji zagrażającej życiu dochodziło w badanych przypadkach średnio w czasie 5 minut w przypadku leków podanych dożylnie, 15 minut w przypadku użądleń przez owady osób uczulonych na ich jad i 30 minut po przyjęciu alergenu drogą doustną[4].  Ratunkiem dla osób które przeżyły już raz anafilaksję zagrażającą życiu jest ampułkostrzykawka z adrenaliną. Przepisywana jest ona konkretnemu pacjentowi przez lekarza pierwszego kontaktu. Za jej pomocą pacjent powinien podać sobie adrenalinę domięśniowo natychmiast po stwierdzeniu objawów anafilaksji które już zna z poprzedniego ataku[5]. Adrenalina jest najbardziej skuteczna, jeśli zostanie podana wcześnie przez pacjenta po pojawieniu się objawów zagrożenia życia. Każdy z pacjentów którzy przeżył tego rodzaju incydent powinien po konsultacji z lekarzem rodzinnym, wyposażyć się w ampułkostrzykawkę z adrenaliną i nosić ja przy sobie w celu udzielenia sobie pierwszej pomocy.

A na koniec apel. Rozpowszechniajcie tylko sprawdzoną wiedzę opartą na badaniach przedstawianą przez profesjonalistów. Udostępniajcie innymi nasze artykuły z serii „Samopomoc w stanach nagłych” bo nigdy nie wiadomo komu i kiedy ta wiedza się ona przyda.

Źródła: